Small talk in het vliegtuig

In t vliegtuig, zit ik naast een Turkse man. Hij woont in Belgie, 20 km van Gent woont om precies te zijn, Eeklo. Hij tikt me aan als we bijna landen en zegt: Kijk kijk Abe (is broer in het Turks), de lucht van Istanbul is net als de lucht van de hemel, echt waar Abe, prachtig. Kijk kijk.

Ik kijk en zie witte wolken

Ik denk aan een youtube clipje met de strekking: Turkye altijd nummer 1.

Hij vraagt hoe lang ik op vakantie ga, wanneer ik zeg 5 maanden, schrikt hij. Moet je niet werken? Jij bent kapitalist Abe. Ik voel me een beetje opgelaten, alsof ik stoer doe tegen iemand die het niet heeft.

Hij vertelt dat hij nu drie weken verlof heeft en daarna moet werken. Drie kinderen en vrouw zijn thuis, ticket voor het hele gezin was te duur. Afgelopen zomer zijn ze met de auto gegaan en volgend jaar kunnen ze pas weer.

Oudste zoon is 20 jaar, gaat volgend jaar naar de universiteit. Ja want het is al gek genoeg dat pa moet werken zijn hele leven voor een hongerloontje. 2 operaties aan knie en 2 aan arm, is al erg genoeg. Hij laat me ook nog eelt op zen handen zien. Kijk kijk abe, werken. Ik laat mijn gemanicuurde vingers maar niet zien.

Hij gaat na Istanbul met de bus naar Ankara. Dus heeft nog een hele rit. Wij gaan maar tot Dubai (haha)

Bij het zien van de skyline van Istanbul glimlacht hij breed uit en verplicht mij mee te kijken door het krap raampje. 14 miljoen mensen abe, grote stad, zegt hij.  Ik knik bevestigend.

Mijn gedachten dwalen ondertussen af. Ik denk na over waarom deze reis is begonnen. Het is best gek om te zien dat als ik zeg, dat ik lang op reis ga, dat het een soort van droom is voor velen, die ver weg is. Ik denk dan steeds, je moet is weten hoeveel andere dromen ik nog heb, maar helaas zijn die niet te koop. Deze reis hebben Somia en ik sinds begin vorig jaar in onze hoofd gepland. Soms lopen dingen niet zoals we ze bedenken en dan is het handig om een backup plan te hebben. We gaan in ieder geval genieten van onze reis en dromen waarmaken, door even een andere koers te varen.

Een reis, vergt wat sparen en plannen maar verder niet veel haha. Terwijl veel mooie dingen in het leven niet te koop zijn. De muis en alle andere cadeau's van onze collega’s en vrienden, het prachtige boek met eigen verhalen van de familie en zo nog van die momenten die niet te koop zijn. Dat had ik de Turkse man naast me willen zeggen, als ik hem goed kende. Hij heeft drie gezonde kinderen en ik heb een mooie reis voor de boeg. Beide gezegend met een mooi leven waar we hard voor werken. Ik wens hem een fijne vakantie terwijl het vliegtuig landt, snel zijn mijn gedachten weer bij nu. Ik heb super veel zin in deze reis en ga er samen met Somia van genieten.

Wil je ons live volgen, volg me op snapchat. Naam: abdelbelkasmi