Hoe leer je van India houden....

India… wie kent het niet… Ooooh die mooie kleurrijke saries, heerlijke pruttelende curry’s, dansende en zingende mensen die elkaar eeuwige trouw beloven en Shahrukh Khan die Abdelhak eindelijk de juiste danspasjes zou aanleren... dat is het India waar ik graag naar toe wilde maar dus niet ben.... The reality....

Vrijdag 20 januari zijn we na een lange vervelende vlucht geland in Delhi. We werden opgepikt door de chauffeur van het hotel dus we waren best rustig en hey na 4 maanden reizen denk je it’s in the pocket... We hebben ons hotel (dat gelukkig maar 1 jaar oud is en in nog redelijk nieuw is) strategisch gekozen vlakbij het rode fort en de grootste moskee van India. De volgende ochtend staan we best vroeg op en doen we wat we altijd doen.... een rondje... De man achter de lobby gaf ons nog een kaart en een hele hoop waarschuwingen... praat tegen niemand, doe voorzichtig en blijf in de buurt... euhm Owkee Na alle waarschuwingen die we van iedereen over Delhi hebben gekregen waren we er nu echt wel klaar voor... Please for the love of God... show me Delhi you dramaqueens want hoe erg kan het zijn...

Nou we moeten bekennen dat het even leek of we een slag van de molen hadden gekregen... Want eerst liepen we langs het prachtige rode ford waar het vrij rustig was en toen zijn we richting moskee gelopen. Ik denk dat mijn ogen nog nooit zo wijd gesperd waren en ik moet eerlijk bekennen dat ik zeker 10 keer boos werd op Abdelhak omdat hij meer dan 10 cm ruimte tussen ons liet.  De hoeveelheid mensen was overweldigend, het verkeer 1 grote choas en het leek of ieder gaatje gevuld werd met een mens, dier, voertuig en als er nog een gaatje was dan werd dat wel gevuld met afval... Ik voelde me niet op mijn gemak en Abdelhak, mister safety himself ook niet. Als snel was het lunchtijd maar eten hier!?, no way, hup terug naar het hotel om even op adem te komen.

Na een dutje toch weer even naar Bilal achter de bali. Met minder zelfvertrouwen als in de ochtend vragen we hem waar we veilig en lekker kunnen eten. Hij stuurt ons terug richting moskee (ohneeeeee) en stuurt ons naar een tent genaamd Karim, the best in India volgens hem...

Aangezien we niet zo erg veel keus hadden, hebben we maar geluisterd. Daar eenmaal aangekomen stond er een rij mensen die naar binnen wilden... Netjes wachten we samen met een groepje voor de deur als we opeens al zingend worden meegetrokken (niet zo mooi als Shahrukh Khan zou zingen maar hey de standaard is al vrij laag...) 2 person, Yes 2 person... Oke you sit there and you there. Hmmm voor we het wisten zaten we met 6 mensen aan 1 tafel. Abdelhak en ik naast elkaar, tegenover ons een vader met zijn jonge dochter en naast ons een gepensioneerde lerares met haar zoon. Wij krijgen allemaal een kaart met prachtige namen en we bestellen in ieder geval hetgeen we kennen. Alsof de ober wist dat we dit nodig hadden, spraken alle mensen aan onze tafel Engels en deelden we het heerlijkste eten dat we in deze reis hebben geproefd. Zonder overdrijven kon ik de lerares echt een knuffel geven voor haar vriendelijkheid. We deelden het eten en we kregen over alles uitleg. Het klinkt gek maar alle heftige indrukken verdwenen als sneeuw voor de zon. Ach en op zijn indisch werden we al snel van de tafel geplukt want klaar met eten dus hup ruimte maken voor de volgende gelukkige...

Voldaan (jaja uitgeslapen en volle maag) liepen we rustig naar het hotel. En jah er zijn veel zwerfhonden, ja er is veel armoede en er is chaos. Maar wat we ook gezien hebben zijn erg arme mensen die toch de grootste lol hebben en vriendelijk en behulpzaam naar elkaar toe zijn. Mensen die in erg zware levensomstandigheden toch de kracht vinden om te glimlachen. Hierdoor hebben we met volle moed onze eerste dag in Delhi goed doorbracht.

De volgende dag hebben we de metro naar het centrum van Delhi genomen waar we in een ander soort Delhi terecht zijn gekomen. De metro leek wel een fabriek die mensen maakt, pffff zo veel mensen en met wat geduw en getrek hebben we toch een leuke dag gehad (mede dankzij Starbucks).

Onze laatste dag in Delhi is een erg lange geworden. Abdelhak had voor vertrek op zijn facebook gevraagd of we iets voor iemand konden meenemen. Al 4 maanden hebben we een leuk cadeautje van een collega van de politie mee in onze tas. Deze collega had ons al “gewaarschuwd’’ voor Delhi en adviseerde ons om met een chauffeur India te verkennen. Het cadeautje was voor de chauffeur die zij kent. Nou wij zijn de moeilijkste niet en als het goed is voor een politieagente uit Amsterdam...

Plan B was snel gemaakt en onze laatste dag in Delhi hebben we met chauffeur/gids genaamd Bunti doorgebracht. We hebben de mooiste gebouwen gezien (check de foto’s, want het is prachtig!!!) en samen met Bunti hebben we echt lol gehad. Deze man heeft zoveel humor en klets de hele rit aan elkaar. Het prachtig Indisch accent door zijn Engels is leuk om te horen en al snel hebben we onze levensverhalen gedeeld. Aangezien het klikte hebben we samen met Bunti onze India reis uitgestippeld. Morgenvroeg worden we opgepikt en onze eerste halte is Jaipur. Welke kant we dan gaan, geen idee... Agra en Varannasi staan sowieso op het programma. Waarschijnlijk toch richting Mumbai of Goa. We zien het wel. Bunti heeft er zin in en wij ook....

Over India zegt men you hate it or love it... Wij zeggen voorlopig if you hate it? Just make a plan B….

Somia en Abdelhak