The road to Ho Chi Minh City (HCMC)

Als je vanaf je luie zetel droomt en tickets zoekt denk je hè een overstap van een paar uur in China dat trekken we wel, ook al hebben we net een vlucht van 7 uur achter de rug. Nou niet dus, want het was best een lange en vermoeiende reis. Eerlijk is eerlijk, de vlucht met China Airlines met een enorme airbus was heerlijk. Dekentje, filmpje, lekker dutje en voor we het wisten waren we geland in Guangzhou. Het gedrang en geroggel van de Chinezen kon ons niet deren tot we nog eens 7 uur met hen doorbrachten op het vliegveld. Gelukkig hadden we nog een broodje uit Dubai meegesmokkeld. Abdelhak en ik delen dit broodje want geen haar op ons hoofd denkt er aan om tussen het geslurp te gaan zitten. Geen idee waar dit gevoel opeens vandaag kwam. Misschien was het het afwijzen van onze visumaanvraag of door de vermoeidheid, in ieder geval We didn’t like the Chinese.

Gelukkig hielp het galgje boekje van Yousra en het kaartenspel van Janneke de tijd doden en hierna stapten we met heel veel geduw en gedrang het vliegtuig in richting Ho Chi Minh City. Daar aangekomen wordt Abdelhak nagetrapt door de Chinezen. De douane is er vandoor met zijn powerbank, die nota bene uit China komt. Een briefje kreeg hij er voor in de plaats met het verhaal dat de powerbank te gevaarlijk is en dus kan exploderen in het vliegtuig. Nou Abdelhak was not amused en is blij dat hij zijn kleine powerbank in de handbagage had gelaten.

Gelukkig zijn ze in Vietnam wel blij met ons! Onze visums zijn binnen 5 minuten geregeld, al vonden we het apart dat we van onze beide gezinnen de volledige informatie moesten doorgeven. Nou ouders, broers en zussen, jullie persoonlijke info ligt bij de Vietnamese overheid.

Omdat we geen zin hadden om savonds laat nog te reizen naar het centrum hebben we voor een hotel gekozen op loopafstand van de luchthaven. Na lekker uitslapen en helemaal opgeladen te zijn hebben we de taxi richting centrum gepakt. Ons hotel is in het midden van het centrum dus de rest van de dag hebben we HCMC te voet verkend. Een leuke wandeling van 4 uur heeft ons een aardig beeld gegeven van de stad en de mensen. HCMC is de grootste stad van Vietnam met 8,2 inwoners en 4 miljoen scooters en motors. Je kan je dus inbeelden hoe het verkeer er hier uit ziet. Wel nee je kan het je niet inbeelden want in het echt is nog het rommeliger dan je kan bedenken. We werden een paar momenten zelfs begeleid door een “Tourist safety officer” bij het oversteken. Deze mensen staan op drukke kruispunten om toeristen te helpen over te steken want ja de mensen hier die slalommen gewoon tussen het verkeer door. Ondanks alle drukte van het verkeer zijn de mensen erg rustig en vriendelijk. We bezoeken het standbeeld van Ho Chi Minh (hielp mee Vietnam oprichten, want to know more: google it) dat op een mooi plein staat. HCMC heeft ons weer op koers gebracht en tijdens een lekkere kop koffie maken we een planning voor de komende dagen....

Eigenlijk wilde ik er een kort berichtje van maken maar ja, het is niet omdat ik ver zit dat ik opeens kort van woord word.

Trouwens Abdelhak heeft enorm veel plezier met snapchat en foto’s maken. Check dit op zijn snap: gebruikersnaam: abdelbelkasmi https://www.snapchat.com/add/abdelbelkasmi

En ik heb dit blog gekaapt van Abdelhak maar dat hebben jullie waarschijnlijk al door....

Somia en Abdelhak