Backpacken of flashen we de boel....

Het is alweer één maand geleden dat we aan onze reis begonnen zijn en dat beginnen we te voelen. Afgelopen donderdag (3 november) hebben we de ferry van Penang naar Langkawi genomen. Een twee uur duurende vaart waar de ferry eerder over het water vloog. Gelukkig was het mooi weer en toen we uitstapten was het uitzicht adembenemend. Palmbomen, hete zon die weerkaatst op het mooie blauwe water en een heerlijke rust. Met onze zware backpack kwamen we aan bij ons hotelletje dat we op het laatste moment nog geboekt hadden. Aangezien we van plan waren om onze dagen buiten te slijten op het strand en in de natuur hebben we gekozen voor het goedkoopste dat Booking op dat moment aanbood. Dat het dan echt basic zou zijn, was prima want we hebben onze slaapzak (laken) en klamboe mee. We krijgen een kamertje waar het spookhuis in de efteling jaloers op zou zijn. Er waren zoveel spinnetjes die samen met ons wilden logeren dat we ze maar al snel hebben weggejaagd. Moe als we waren hebben we de airco aangezet, die een intern gevecht met de lucht aanging om deze koud te krijgen, en hebben we een dutje gedaan.

Niet eens een half uur later deden we onze ogen weer open want ofwel was de airco een offensief begonnen ofwel zaten we in een tropische storm. Helaas voor ons was het de tropische storm want de airco hoorden we amper boven het geluid van de natuur. De regendruppels hadden een wedstrijdje om ter hardst landen want zo hard heb ik het nog nooit horen regenen. Daar zit je dan op een tropisch eiland opgesloten in een kamertje waar je nog niet dood terug gevonden wil worden.

Regen of niet een cappuccino hebben we nodig en gelukkig is er nog een Starbucks vlakbij. Terwijl we hier van genieten bedenken we een actieplan. We zijn nu al een maand onderweg en de vermoeidheid begint ons een beetje parten te spelen. En ook al zijn we goed voorbereid op allerlei omstandigheden, we gooien het toch weer even over een andere boeg. We drinken de koffie op en gaan meteen naar de hotelbalie. Gelukkig krijgen we meteen ons geld terug en we gaan op zoek naar een nieuw plekje om de week door te brengen. Backpackers gaan naar hostels en delen het liefst hun kamer met 10 anderen dus wij zoeken het andere uiterste op.

We hebben gewoon ingecheckt in een resort. Je weet wel dat type hotel waar je mensen terug vindt die de hele dag aan de rand van het zwembad zitten. Ooooooh wat is het heerlijk jongens! Of we nu de boel flashen of niet, sorry geen slaapzak en klamboe voor ons. We hebben besloten dat we te hard hebben gewerkt de afgelopen jaren en we gaan iedere cent er door heen jagen op onze manier. We hebben een balkonnetje en uitzicht op het strand dus elke dag beoordelen we wel of het weer meewerkt. Natuurlijk schijnt de zon extra fel sinds we in het resort zitten maar hey we genieten hierdoor alleen maar nog meer. Trouwens deze lijn gaan we de komende maanden doortrekken dus geen skere (armoedige) toestanden meer voor ons en de mensen die ons financieel wilden ondersteunen, we weten jullie wel te vinden als het nodig is.....

Unlike Penang is Langkawi erg rustig. De bevolking hier is 90 procent Maleisisch en Islamitisch. We hebben een autootje gehuurd en hebben Langkawi al helemaal rond gereden. De vrijheid van vervoer, de heerlijke rust en de mooie omgeving hebben ons weer tot rust gebracht en we zijn volop aan het genieten. We hebben ook mooie bergen opgezocht die uitzicht bieden over het hele eiland. Abdelhak stelde voor om een kabelbaan naar de top van 1 van de hoogste bergen te nemen. Mensen die snapchat hebben die hebben gezien dat Aziaten niet zomaar een kabelbaantje trekken. Dit is 1 van de hoogste ter wereld en natuurlijk ook de stijlste! Terwijl we instapten hadden we hier geen idee van.... onderweg naar boven was de omgeving zoooo mooi en angstaanjagend (voor mij dan0. Een Russische vrouw die met ons in de cabine zat begon uit angst te zingen. Deze combinatie was zo mooi zeker toen we eenmaal boven waren.....  

Dat dingen anders lopen zijn we onderhand al aan gewend. Abdelhak zou deze tijd nemen om niet met werk bezig te zijn en dat is niet echt gelukt. Zoals jullie weten is hij genomineerd voor Beste ambtenaar 2016 en zit nu zelfs bij de laatste 12. Hij heeft de opdracht gekregen om een filmpje van 2 minuten te maken waarin hij de jury overtuigd waarom hij nummer 1 zou moeten zijn. We hebben hier een hele dag aan besteed en Abdelhak is best tevreden over het resultaat. We hopen natuurlijk nu dat hij de jury kan overtuigen en deze prijs in de wacht sleept.... en dan zien we weer wel.... want als er iets typerend is aan deze reis is dat we doen waar we op dat moment zin in hebben...